Άστιχο Ποίημα
Δεν μιλάει για προδομένους εραστές,
το ποίημα αυτό.
Μήτε ο θάνατος σεργιανίζει,
κρυμμένος σε στίχο.
Δεν φωνάζει για αγάπη,
το ποίημα αυτό.
Ούτε για τα λόγια τα φτηνά,
δάκρυ χύνει.
Μιλάει για μια φορά,
που ορθός στεκόμουν,
απέναντι σε δάση και θηρία,
γυμνός από τον πόνο.
Μιλάει για μια φορά,
που διέσχισα βουνά απάτητα,
να μυρίσω της ζωής
το ανοιξιάτικο λουλούδι.