Γιατί φοβάσαι καλή μου
Γιατί φοβάσαι καλή μου,
τα χρόνια μου έχω αραδιάσει για πούλημα.
Λίγο πιο πέρα ότι αποκαΐδι
από όνειρο πρόλαβα να σώσω.
Γιατί φοβάσαι καλή μου,
επειδή έχω το άγγιγμα του τρελού;
Δεν με τάισες με τόση στοργή
κάθε πίκρα και θλίψη;
Δεν με πότισες με τα δάκρυά μου
για να δεις αν αντέχω.
Γιατί τώρα φοβάσαι καλή μου,
που στέκομαι μπροστά σου,
σπασμένος,
βρεγμένος,
στεγνός από ψυχή,
κροταλίζοντας για λίγη αγάπη.
Εσύ δεν ψιθύριζες το βράδυ,
είσαι ένας άθλιος,
που αναπνέεις, είναι άθλος.
Γιατί φοβάσαι καλή μου,
το χρώμα από τα μάτια μου
ξεπλύθηκε.
Το σώμα μου άντεξε,
σαν βράχος που στο κύμα αντιστέκεται,
και η ψυχή σύρθηκε,
μακριά από εσένα.
Γιατί φοβάσαι καλή μου,
τώρα όλα είναι όμορφα,
τα δεσμά μου
τα έκανα κούνια,
λικνίζομαι πάνω από τη λίμνη της μοναξιάς.
Ανίκανος,
αποσυνδεδεμένος,
φαντασμένος στο δικό μου κόσμο.
Πώς θες σήμερα καλή μου
να με σπάσεις;