Εμείς
Δεν κερδίζεται με όπλα τούτη η μάχη,
δεν χωράνε κραυγές που ζητάνε αίμα.
Έτσι σου περιγράφω αυτή την ώρα την ανάγκη,
να κάτσεις,
να σκεφτείς,
να υπολογίσεις,
να αποφασίσεις.
Δύο όμορφα νεαρά δεντράκια μεγαλώνουμε,
δεν είναι το πεδίο της μάχης.
Το δηλητήριο εμείς το πίνουμε,
ο καθένας το δικό του.
Γιατί να μην ματώσουν τα πόδια μου,
γυρίζοντας τη γη.
Γιατί να μην σκισκούν οι σάρκες μου,
ψάχνοντας νερό καθαρό.
Να ποτίσω τα δέντρα με τα δάκρυά μου,
να ρίξω τους τοίχους που στη σκιά τους
τα κρατάνε.