Ανάσα
Από την γραμμή του χρόνου προσπάθησα να σβήσω μερικές στιγμές,
λαθραίος να γίνει ανάμεσα στα κενά.
Να κρυφτώ από το φως και το σκοτάδι, σε μια γλυκιά ανυπαρξία
να μείνω για πάντα φυλακισμένος.
Είναι η γροθιά που έρχεται με φόρα στο στέρνο και δεν αφήνει
σημάδια,
είναι η γροθιά που σε τρυπάει και τα σωθικά σου σφίγγει αχόρταγα
που δεν με αφήνει,
ανάσα,
αναπνοή,
ανάσα να πάρω.
Σε μια μικρή γωνιά του μυαλού μου οχυρώνομαι,
μόνος στέκομαι πίσω από τα κουρέλια,
για ασπίδα τα βάζω.
Το κεφάλι σκυμμένο, τα μάτια καρφωμένα στο πάτωμα,
να μην ακούω θέλω,
να μην νιώθω επιθυμώ,
να περάσει και αυτό,
να μπορώ,
ανάσα,
αναπνοή,
ανάσα να πάρω.